Zalman Z3 Plus – test obudowy

Przechodzimy do wnętrza Z3 Plus, gdzie dostać się możemy zdejmując panele boczne. Jest to bardzo proste i nie wymaga narzędzi dzięki zastosowaniu szybkośrubek. Widzimy, że środek został w całości pomalowany czarnym lakierem.

Po prawej stronie na górze mamy trzy miejsca na napędy optyczne 5,25 cala. W dwóch zatokach możemy zamontować komponenty te beznarzędziowo, bowiem producent przygotował plastikowe zapinki. Przypomnijmy także, że najniższa zatoka pozwala na montaż jednego urządzenia zewnętrznego 3,5 cala. Poniżej mamy kosz na dyski twarde, gdzie zmieścimy aż pięć jednostek. Na jego topie możemy zainstalować jeden nośnik SSD za pomocą dwóch śrubek – bardzo wygodne rozwiązanie. Poniżej za pomocą plastikowych szyn możemy włożyć do obudowy aż cztery dyski twarde w formacie 3,5 cala. Na bocznej ściance koszyka przygotowano otwory, które idealnie pasują do wentylatora 120 mm. Jest to dobra opcja na wysokie temperatury w środku.

Na dole obudowy Z3 Plus mamy miejsce na zasilacz, który umieszczamy na dwóch, podłużnych, wykonany z pianki elementach, które mają za zadnie tłumić drgania. Nad nim instalujemy karty rozszerzeń. Niestety tutaj musimy posłużyć się normalnymi śrubami i śrubokrętem, a co gorsza śledzie są wyłamywane. To rozwiązanie jest zdecydowanie nie na czasie i Zalman powinien w kolejnej rewizji tej obudowy je zmienić.

Na samej górze widzimy, że obecne są aż trzy wentylatory 120 mm oraz otwory do prowadzenia wężyków chłodzenia wodnego. Co rozczarowuje – pomiędzy otworami do przykręcenia płyty głównej, a topu jest dosyć mało przestrzeni przez co nie zmieścimy tutaj chłodnicy z wentylatorami.

W tacy płyty głównej wycięto liczne otwory do zarządzania okablowaniem. Te nie są zabezpieczone gumowymi osłonkami, ale w tej cenie nie możemy tego wymagać. Mamy za to uchwyty, które pomagają utrzymać porządek w środku i dobrze ułożyć przewody. Nie zabrakło także dużego otworu na backplate, które pozwala na montaż chłodzenia procesora bez wyjmowania innych komponentów ze środka obudowy. Warto odnotować także obecność otworu na prowadzenie wiązki zasilającej EPS 4-pin.

Miejsca na kable mamy wystarczająco. Według naszych pomiarów jest tutaj pomiędzy 5-15 mm szerokości, więc nie będziemy mieli kłopotów z zamknięciem panelu bocznego. Jak już jesteśmy przy kablach, to powiedzmy sobie, że te od panelu I/O mają 600 mm, więc spokojnie sięgają do płyty głównej. Od portu USB 3.0 mamy złącze 19 pin typu wewnętrznego. Kontroler obrotów zasilamy przy pomocy wtyczki Molex. A do niego możemy podpiąć dwa śmigła z wtyczką 3-pin.

Montaż podzespołów w obudowie Z3 Plus przebiega sprawnie z uwagi na beznarzędziową instalację napędu optycznego i dysków 3,5 cala. Ułożenie kabli zajmuje chwilę, ale trzeba to zrobić, bowiem przy 15 mm przestrzeni nieporządek spowoduje problem z zamknięciem panelu. W konstrukcjach z 25 mm miejsca nie ma takiego kłopotu.

Pewnie zwróciliśmy uwagę na dosyć nietypowy aspekt, którym jest uchwyt na kartę graficzną lub dodatkowy wentylator. Za jego pomocą możemy podtrzymać maksymalnie dwa GPU lub zamontować wentylatory. Uchwyt ten jest wielofunkcyjny, ale też ma ograniczenia, ponieważ śmigło 120 mm będzie kolidować z płytą główną, więc ograniczyć się musimy do 80/92 mm.