Test Bigfoot Networks Killer 2100

Czas przejść z teorii do praktyki, czyli sprawdzić jak Killer 2100 radzi sobie z realnymi problemami. Wykorzystamy do tego dwa komputery. Obydwa będą wyposażone w procesory Intel Core i5 750 podkręcone do 4,0 GHz oraz system operacyjny Windows 7 Ultimate w wersji 64-bitowej. Aby odróżnić te dwie konfigurację jedną nazwiemy platformą testową, natomiast drugą platformą odbiorczą. W tej pierwszej znajduje się płyta główna Gigabyte P55-UD4, która posiada zintegrowany układ sieciowy Realtek RTL811D. Dodatkowo zamontowaliśmy Killera 2100. Natomiast w drugim komputerze wykorzystaliśmy tylko tą samą zintegrowaną kartę sieciową.

Pierwszą aplikacją, którą dostaliśmy na potrzeby testów jest GaNE stworzone również przez firmę Bigfoot Networks. Jej działanie polega na wysyłaniu 100-bajtowych pakietów w odstępach 50 milisekundowych. Wielkość ta nie jest przypadkowa, ponieważ podobne wysyłają właśnie gry sieciowe. Równocześnie na platformie testowej uruchomiliśmy grę Resident Evil 5 Benchmark, która ma za zadanie obciążyć naszego peceta. W ten sposób mogliśmy sprawdzić jakie występuje opóźnienie pomiędzy kartami, a wynik był zapisywany przez platformę odbiorczą. W ciągu dwóch minut zmierzyliśmy średni ping pomiędzy kartami oraz odchylenie standardowe pingu.

Wyniki pierwszego testu nie są dla nas zaskoczeniem. Różnica w średniej wartości pingu jest bardzo duża. Jednak trzeba zadać sobie pytanie czy taka wielkość w sieci lokalnej ma znaczenie? Odpowiedź pozostawiam Wam. Wynik poniżej 1ms jest imponujący, a zarazem gwarantuje olbrzymi komfort w czasie gry.

Dodatkowo sprawdziliśmy co dzieje się popularniejszym wśród graczy tytule World of Warcraft, spójrzcie:

Kolejny test przeprowadzimy w programie Netperf, który służy do badania parametrów sieci. W tym celu wykorzystamy pakiety o długości 1280 B w czasie 20 sekund. Sprawdzimy jak wygląda komunikacja pomiędzy dwoma Killerami 2100 oraz pomiędzy Killerem 2100, a układem zintegrowanym Realtek 8111D. Wszystko z użyciem protokołu TCP oraz UDP, który wykorzystuje większość gier sieciowych.

Jak widzicie powyżej w przypadku protokołu TCP różnica jest marginalna.

Tutaj Killer 2100 pokazał prawdziwe oblicze. Dwie karty Bigfoot Networks nie dały żadnych szans w porównaniu z układem zintegrowanym. Właśnie w tym wypadku najlepiej widać omijanie stosu systemu Windows podczas przesyłu.

Kolejny test to już bardziej standardowa próba przesłania pliku o rozmiarze 2GB pomiędzy naszymi pecetami.

Tutaj różnica jest niewielka, jednak „Killerów dwóch” triumfuje.

Na koniec postanowiliśmy sprawdzić jak Killer 2100 radzi sobie z transmisją P2P. Do tego celu wykorzystaliśmy różne programy tego typu i ustawiliśmy w oprogramowaniu Bigfoot Networks priorytety na minimum. W tym samym czasie uruchomiliśmy kilka gier sieciowych, żeby sprawdzić jaki będzie ping. I tutaj małe rozczarowanie, ponieważ w porównaniu do układu zintegrowanego różnica ponownie była niewielka. Najgorsze były skoki do wartości około 250 ms, które powodowały zacinanie się gry i uniemożliwiały komfortową rozgrywkę. Okazuje się, że przy zapełnionym paśmie nasze łącze ulega „zatkaniu” i tego ograniczenia nie jesteśmy w stanie przeskoczyć.