OCZ Vector 180 mierzy się z czasem i mitami o dyskach SSD

Krótka żywotność
Wraz z pojawieniem się na rynku konsumenckim dysków SSD sporo pojawiło się wątpliwości odnośnie ich żywotności i niezawodności. Jak każda nowa technologia także i dyski półprzewodnikowe musiały udowodnić swoją jakość (wydajność pokazały od razu :) ). Ów głosy zwątpienia wskazywały (i słusznie) na ograniczoną z uwagi na uwarunkowania technologiczne ilość cykli zapisu w komórkach pamięci NAND flash montowanych w dyskach SSD. Według pesymistów nowe napędy nie miały być w stanie wytrzymywać dłużej niż kilka lat normalnej pracy w komputerze „przeciętnego Kowalskiego” wskazując na ogromną ilość danych, jaka się przez nasze maszyny przetacza. Z jednej strony należy zauważyć, iż rzeczywiście takowe ograniczenia istnieją. Z drugiej jednak wielokrotnie w ów debatach przytaczano konkretne wyliczenia ilości danych jakie musiałyby być codziennie zapisywane, aby dysk SSD odmówił posłuszeństwa już po trzech czy pięciu latach. Dla większości z nas takie liczby są nieosiągalne przy zwykłym użytkowaniu peceta.

Spadająca wydajność
Pierwsi szczęśliwcy po pewnym czasie używania swoich nowych nabytków zauważali, że ich demony prędkości zaczynają zwalniać. Ich obserwacje potwierdzały wyniki syntetycznych testów. Jak każda technologia tak i napędy półprzewodnikowe na starcie cierpiały na „choroby wieku dziecięcego”, a w szczególności na niedopracowane oprogramowanie układowe kontrolerów, czy niedopracowane kontrolery jako takie. Firmware da się załatać i poprawić to i owo – gorzej z samym kontrolerem, którego nie da się przecież tak łatwo zdemontować, a następnie podmienić. Niemniej jednak zarówno producenci jak i konsumenci szybko nauczyli się, że odczyt deklarowany i zapis to nie wszystko i diabeł tkwi w kontrolerze oraz firmwarze. Czy nadal vendorzy pozwalają sobie na takie niedociągnięcia jak na początku drogi SDD na rynku? Raczej nie, ale jest to kolejny punkt do sprawdzenia.

Dysk SSD jest bezużyteczny przy SATA I
Niektórzy „znafcy” głosili, iż dyski SSD są bezużyteczne na płytach ze złączem SATA I. O ile można założyć pewne uproszczenie w ich toku rozumowania i przyznać rację co do zmniejszonej wydajności (i niekiedy braku trybu AHCI) o tyle tak kategoryczne stwierdzenie jest raczej nie na miejscu. Ilość możliwych do wykonania operacji na sekundę w dyskach półprzewodnikowych jest na tyle duża, iż nawet na wolniejszym trybie SATA deklasuje konkurentów. Sprawdzimy? Oczywiście!

Jak dysk SSD „pada” to bez ostrzeżenia
Kolejny mit mówiący o tym, że dyski SSD są (poza wydajnością) „be”. Większość osób głoszących ów przekonanie nie miała w ręku takowych nośników, nie wspominając o przeżyciu „zgonu” konkurenta HDD. Owszem – zdarzały się linie produktów bardziej podatnych na awarie, jednak zgon wywołany wyczerpaniem ilości cyklów zapisu nie następuje wbrew obiegowej opinii od razu i bez ostrzeżenia. Co innego jeśli odejście na „zieloną łąkę” zostało spowodowane przez słabą jakość użytych komponentów (kontrolera, kości NAND Flash, firmware'u czy laminatu). W takim wypadku – podobnie jak przy kartach graficznych czy innych komponentach „zgon” może nadejść bez symptomów. Ale czy obecnie dyski SSD cierpią na podobne przypadłości? Sprawdzimy na naszym bohaterze!