Logitech Keyboard G19

Całość dotarła do mnie w dużym kartonie. Dominują na nim kolory ciemnozielony oraz czarny. Na środku zaś znajduje się pomarańczowy pasek „idący” wzdłuż pudełka. W lewym dolnym rogu widnieje nazwa modelu G19, w prawym zaś pokazane są 4 kolory podświetlenia klawiszy. W górnej części zaś logo Logitech’a.

Pudełko jak pudełko… zaglądamy do środka. Pierwsze wrażenie bardzo pozytywne. Dominują dość nietypowe, innowacyjne ale i zarazem proste kształty. Takie połączenie naprawdę przykuwa oko i zachęca do poznania możliwości tego sprzętu. W pudełku, pod niewielkimi zakładkami tekturowymi zostały schowane kabel, podkładka na nadgarstki, instrukcja obsługi oraz zasilacz. Na koniec znalazłem jeszcze płytkę CD, spodziewając się, że będą na niej sterowniki… jednak się myliłem, ale o tym później. Zanim podłączyłem mojego keyboardu, postanowiłem mu się przyjrzeć bliżej z zewnątrz. W sumie jest to sprzęt dość dużych rozmiarów. Ma około 50cm szerokości, 20cm długości (ok. 25cm z podpórką na nadgarstki) oraz 2 cm wysokości (plus pół centymetra wysokość klawiszy). Cała klawiatura wykonana jest z dość solidnego plastiku i utrzymana jest w kolorach czarnym oraz ciemnoszarym. Gdzieniegdzie jednak znajdują się kontrastowe, srebrne wstawki, świetnie komponujące się z całością. Dopełnieniem całości jest logo firmy znajdujące się pod spacją oraz „G19” nad strzałkami. Jeśli chodzi o klawisze standardowe, to nie doszukamy się żadnych istotnych zmian. Ich układ to zwykłe „QWERTY” z dużym enterem w kształcie odwróconej litery „L”, oraz krótszy niż zazwyczaj lewy Shift. Pomiędzy niego a literę Z „wciśnięto” Backslash. Oprócz tego obydwa Ctrl’e zostały lekko przycięte. Czysty zabieg kosmetyczny. Po lewej stronie znajdziemy jednak dodatkowy zestaw przycisków ustawionych po 6 w dwóch kolumnach. Dodatkowo są one połączone w bloki, po cztery sztuki. Zostały oznaczone literą G oraz liczbami od 1 do 12. (G1, G2, … , G12). Możemy każdy z nich oczywiście dowolnie zaprogramować. Nad nimi umieszczono trzy przyciski M1, M2, M3. Ich Funkcją jest po prostu przełączanie na jeden z trzech wcześniej ustawionych profili. Obok zaś jest jeszcze jeden podobny przycisk MR. Dalej na prawo zamontowany mały suwak z ikoną dżojstika. Jeszcze dalej znajduje się małe „centrum sterowania” wyświetlaczem LCD.

Klawiszem Menu włączamy listę funkcji, która wyświetla się nam na ekraniku. Poruszamy się po niej małymi, czterema strzałkami i klawiszem OK. do dyspozycji mamy jeszcze małą strzałeczkę do anulowania działania oraz przycisk umożliwiający przejścia pomiędzy aplikacjami wyświetlacza. Po drugiej stronie LCD znajdziemy wyłącznik podświetlenia klawiatury oraz samego ekranika. W prawym, górnym rogu jest mały panel do starowania multimediami związanymi z dźwiękiem (przyciski start, stop, następna Jest tam duża rolka oraz 5 przycisków. Służą one do przewijania, wyciszania, zatrzymywania luz zmiany muzyki odtwarzanej na naszym komputerze. Na górnej ściance zamontowano dwa porty USB. Klawiatura takiej klasy nie mogłaby się bez nich obyć. Troche jednak byłem zdziwiony, że nie znalazłem jeszcze wejścia na słuchawki i mikrofon, ale to szczegół. Na koniec wisienka na torcie. Na górze keyboardu umieszczono niewielki ekranik LCD o rozdzielczości 320×240 pikseli. Jego obudowa wykonana została z perłowo czarnego tworzywa co sprawia, że wyświetlacz jest jeszcze bardziej wyrazisty podczas pracy. Daje to ciekawy efekt wizualny. Cała część z ekranikiem w trudnym do określenia bliżej kształcie przymocowana jest do reszty na podłużnym elemencie, który daje możliwość regulowania kąta nachylenia LCD w zakresie 45 stopni. Spoglądając na spód znajdziemy typowe dwie stopki do podwyższenia „klawy”. Ogólnie więc mówiąc na pierwszy rzut oka klawiatura zapowiada się obiecująco. Pora więc ją podłączyć…