Fractal Design Core 3000 - recenzja obudowy

Cały środek został pokryty czarnym, półmatowym lakierem, jednak kilka elementów jest w kolorze białym (wentylatory, zaślepki, szufladki na dyski), co doskonale kontrastuje i tworzy przyjemny dla oka efekt.

W głównej tacy płyty głównej widzimy sporej wielkości otwór na backplate. Pozwala on na montaż chłodzenia procesora bez demontowania naszego komputera. Nie zabrakło również otworów do prowadzenia okablowania, które pomogą nam zachować porządek i lepszą cyrkulację wewnątrz Core 3000. Dwa z nich umieszczono niedaleko zatok z przodu obudowy oraz dwa niedaleko zasilacza. Dodajmy, że krawędzie wszystkich wycięć zostały odpowiednio zaokrąglone, tak, aby nie było możliwości skaleczenia się podczas montażu lub przecięcia kabli.

W miejscu na zasilacz umieszczono gumowe podkładki, które mają za zadanie tłumić drgania wytwarzane przez PSU. Powyżej mamy pozycje dla siedmiu kart rozszerzeń, które są zaślepione białymi śledziami przykręconymi czarnymi szybkośrubkami.

Z przodu znalazły się dwa koszyki, w których można zamontować po trzy dyski (łącznie sześć urządzeń o wielkości 2,5” lub 3,5”). Na sankach umieszczono niewielkie, okrągłe, gumowe podstawki, które mają zapobiegać przenoszeniu drgań dysku twardego. W środku mamy całkiem sporo wolnego miejsca. Nie będzie problemu z montażem długich kart graficznych, ponieważ standardowo mamy 270 mm wolnego miejsca, a po zdemontowaniu górnego koszyka na dyski przestrzeń ta wzrasta do 420 mm. Koszyk możemy umieścić również w pozycji równoległej (obrócić o 90 stopni), jednak wtedy dodatkowo zmniejszamy ilość wolnej przestrzeni o około 20 mm.

W środku widzimy jeszcze okablowanie od frontu obudowy. Mamy tutaj przewody w gumowym oplocie od portów USB, złącz audio, diod oraz przycisków reset i power. Zostały one odpowiednio opisane, dzięki czemu nie będzie problemów z prawidłowym podłączeniem do płyty głównej.

Wszystkie wentylatory znajdujące się w obudowie są podłączane za pomocą wtyczki 3-pin. Na tylnym panelu umieszczono śmigła o średnicy 120 mm (wyciągowy), natomiast z przodu (wtłaczający powietrze) i na górze (wyciągowy) widzimy modele większe, bo 140 mm.

Warto dodać, że panel frontowy jest również zdejmowalny. Aby tego dokonać musimy delikatnie podważyć plastikowy przód, tak żeby zatrzaski wydostały się ze stalowych otworów. Teraz możemy zamontować w specjalnie przygotowanym koszyku drugi frontowy wentylator o średnicy 120 mm. Podkreślmy, że całość została dokładnie wyłożona filtrem przeciwkurzowym, który przy meshowym przodzie okazuje się niezwykle przydatny i chroni nasze podzespoły przed zbyt szybkim zbieraniem pyłu z zewnątrz.

Po odkręceniu drugiego boku obudowy sprawdziliśmy ile miejsca producent przeznaczył do poprowadzenia kabli za tacą płyty głównej. Mamy około 14 mm szerokości, co powinno wystarczyć do swobodnego.

Na koniec spójrzmy jeszcze jak wygląda po demontażu boczna ścianka oraz filtr spod zasilacza: