D-Link DIR-842 – test routera

Przejdźmy teraz do możliwości, jakie oferuje router DIR-842. Żeby zalogować się wchodzimy przez przeglądarkę pod adres 192.168.1.1. Do tego niezbędne będzie nam również hasło umieszczono na indywidualnej tabliczce w zestawie. Po zalogowaniu zobaczymy stronę, na której umieszczono wiele ważnych informacji m.in. na temat połączeń routera – ilu użytkowników jest podłączonych do routera i czy urządzenie ma dostęp do Internetu.

Po kliknięciu w środkową ikonę możemy wygenerować informacje o adresacji IP ze strony sieci LAN i statusach sieci bezprzewodowych. Ikona z prawej strony ujawni nam wszystkie urządzenia podłączone do DIR-842 (przewodowo i bezprzewodowo).

Już w tym miejscu możemy zacząć konfigurację klientów w zakresie wyświetlanej nazwy, kontroli rodzicielskiej czy rezerwacji adresu IP.

Zacznijmy od najistotniejszy funkcji. Na pierwszy ogień pójdzie kontrola rodzicielska, która jeszcze o niedawna była możliwa tylko za pomocą dodatkowego oprogramowania lub najdroższych routerów. Jak widać DIR-842 także posiada taką możliwość. Mamy tutaj opcje ustawienia blokady dla danego urządzenia, która polega na odłączeniu dostępu do Internetu wg. zaplanowanego harmonogramu. Możemy ustalić dokładne godziny, kiedy nasze dziecko ma mieć zablokowaną sieć. Oczywiście istnieje także opcja blokowania dostępu do zdefiniowanych stron lub adresów www, które posiadają w swojej nazwie kluczowe słowa. Będą one wyszukiwane tylko w URL, a nie w treści witryny.

Kolejną pożądaną przez użytkowników funkcją jest QoS (Quality of Service), czyli zarządzanie pasmem (szczegóły znajdziemy w menu Advanced). Dzięki temu mamy możliwość ustawienia jednego urządzenia z najwyższym priorytetem, dwa z wysokim i osiem ze średnim. To zapewne będzie wystarczająca liczba dla przeciętnych użytkowników.

Nie zabrakło tutaj także przekierowywania portów, co pozwala na umożliwienie dostępu z zewnątrz do serwera NAS. Mamy także możliwość definiowania funkcji serwera wirtualnego. Dostęp do urządzeń w sieci można uzyskać także poprzez strefę zdemilitaryzowaną. Polega to na tym, że do urządzenia które wskażemy, że ma znajdować się w strefie DMZ będzie możliwy dostęp bezpośrednio z Internetu (bez konfiguracji przekierowań etc).