LEPA G1600-MA-EU - test zasilacza

LEPA G1600-MA-EU oferuje prawdziwe bogactwo kabli i wtyczek. Dzięki tej jednostce będziemy mogli zasilić najwydajniejsze konfiguracje sprzętowe, o jakich tylko zamarzymy. Oprócz dwóch złącz EPS i jednemu ATX12V mamy do dyspozycji również aż czternaście wtyczek SATA oraz dziesięć Molex, co umożliwi nam podłączenie najróżniejszych urządzeń peryferyjnych.

Kable są średniej długości, co najlepiej zobrazuje porównanie:

• Wiązka zasilająca płytę główną ma 580 mm (mierzone), natomiast w przypadku modeli MaxRevo czy Platimax otrzymywaliśmy o 20 mm dłuższy kabel.
• Wiązki SATA mają długość maksymalną 900 mm, co jest dobrym wynikiem, ponieważ tak samo Enermax wyposażył model Platimax o mocy 1200 W oraz MaxRevo 1350 W. Firma Antec w swoim HCP-1200 daje nam 50 mm krótsze kable. Praktycznie analogiczna sytuacja jest w przypadku kabli z gniazdem Molex.
• W przypadku kabli zasilających z wtyczką PEG (do kart graficznych) jest gorzej niż u konkurencji. LEPA oferuje nam długość 500 mm, kiedy to np. Cooler Master w Silent Pro Gold 1200 W daje nam 620 mm, a Antec w HCP-1200 aż 680 mm długości.

Jeżeli zdecydujemy się na montaż LEPA G1600-MA-EU w obudowie typu Big Tower może nam zabraknąć kilku centymetrów długości na wiązce głównej ATX oraz kabli z wtyczkami PCIe. Kable posiadają czarny, gęsty oplot, który jest jednak dosyć sztywny. Jest on zakończony średnio 15 mm przed wtyczką i przyklejony za pomocą czarnej taśmy. Wykonanie nie budzi żadnych zastrzeżeń.

Wnętrze

Po zdjęciu obudowy (co wiąże się z utratą gwarancji) naszym oczom ukazuje się znajoma platforma z zasilaczy Enermaxa, a dokładnie serii MaxRevo oraz Platimax. Wszystkie elementy zostały rozmieszczone „z głową”, dzięki czemu mamy stosunkowo dużo wolnej przestrzeni, a ilość zastosowanych dodatkowych przewodów jest minimalna, dzięki czemu można ograniczyć wszelkie straty energii.

W gnieździe AC znajduje się liniowy filtr YO15T1 firmy Yunpen wraz z dwoma kondensatorami typu Y. Filtracja EMI jest kontynuowana dalej na płytce PCB za sprawą trzech dławików, jednego kondensatora X, dwóm Y oraz jednego warystora MOV (Metal-Oxide Varistor).

Pod niewielkim radiatorem przykręcono mostek prostowniczy firmy Sheindegen z Japonii, który został oznaczony, jako LL25XB60 i obsługuje prąd o natężeniu do 25 A przy 113 stopniach Celsjusza. Widzimy również kondensatory wysokoprądowe firmy Panasonic/Matsushita o napięciu 400 V, pojemności 330 uF i możliwości pracy w 105 stopniach Celsjusza.

Na dwóch zamontowanych pionowo, dodatkowych płytkach drukowanych umieszczono kontroler PFC oznaczony, jako ICE2PCS01 oraz komparator napięcia LM393. Ten drugi umożliwia chronić jednostkę przez nagłym spadkiem i wzrostem napięcia. Na drugiej znajdziemy układ UCC28950 IC oraz UCC27324.

Transformator główny wygląda na stosunkowo mały, niedaleko znajdziemy osiem tranzystorów MOSFET IPP015N04N, które regulują linie +12 V. Dalej mamy dwa duże dławiki toroidalne wraz z dziesięcioma kondensatorami RUBYCON, które oferują 16 V, 1500 uF i pracują w temperaturze do 105 stopni C.

APFC wykorzystuje trzy tranzystory MOSFET oznaczone, jako SPW35N60C3. Oprócz tego nie zabrakło konwerterów DC-DC, które wyposażone są w cztery tranzystory MOSFET APM2556N, a steruje nimi układ APW7073.

Jakość lutowania na spodzie płytki PCB jest bardzo dobra i trudno mieć do niej jakiekolwiek obiekcje.

Za chłodzenie odpowiada wentylator firmy ADDA, oznaczony numerem ADN512UB-A90, którego budowa została oparta o łożysko kulkowe. Jest on przygotowany do pracy z prądem 0,44 A i napięciu 12VDC. Pomimo odpowiedzialności za schłodzenia tak potężnego zasilacza, głośność pracy jest na średnim poziomie.