Spire Pininfarina vs Maxcube Amoris 6010

W tej części powiem kilka słów na temat wewnętrznego wyglądu obudów, jak również ocenię ich funkcjonalność.

Spire Pinifarina

W środku od razu możemy zauważyć, że jedna z zatok 5,25” to zatoka wewnętrzna, czyli w sumie mamy ich aż cztery. Również zatok, które są dedykowane pod FDD lub czytniki kart mamy zdecydowanie więcej, niż z zewnątrz, bo w sumie, aż sześć sztuk. Miejsca na urządzenie w zatoce 5,25” są zbudowane tak, żeby nasz sprzęt mógł być utrzymany dzięki jednemu uchwytowi – plastikowa płytka blokująca po przekręceniu. Rozwiązanie to zapewnia szybki i beznarzędziowy montaż. W zestawie jest również pełen zestaw montażowy (śrubki oraz szyny), który odkryłem dopiero po otwarciu obudowy, ponieważ producent umieścił go pod miejsce przeznaczonym do dysków twardych.



Powiedzmy sobie teraz kilka słów na temat chłodzenia tej obudowy, czyli o tym co będzie miało decydujący wpływ na jej wynik podczas testów. W przypadku Spire Pinifarina mamy w zestawie trzy wentylatory: dwa małe 80x80x25, które znajdują się z tyłu i boku obudowy oraz jeden większy 120x120x25, który jest zamieszczony na froncie. Wszystkie wspomniane wyżej urządzenia są zasilane poprzez wtyczkę MOLEX. Ich rozmieszczenie jest dla mnie osobiście trochę rozczarowujące, ponieważ jeden z nich jest skierowany w stronę FDD, a to jest zupełnie zbędne, tym bardziej już mało kto używa tego typu napędów. Z tematu chłodzenie zostało do zauważenia chyba jeszcze tylko to, że na lewym boku umieszczono tunel, który ma ułatwić kontakt z zewnętrznym powietrzem, głównie dla procesora, na którego wysokości znajduje się tuba.

Podsumowując wnętrze tej obudowy muszę przyznać, że jest zadowolony. Wszystko jest dobrze przemyślane, a konstrukcja wydaje się być co najmniej dobra. Czego mi zabrakło? Czegoś, żeby kable, które już tam są i pewnie jeszcze się znajdzie ich więcej można jakoś dobrze poukładać. Niestety wszystkiego mieć nie można, ale i tak oceniam całość bardzo pozytywnie. Przejdźmy teraz do drugiej obudowy.

Maxcube Amoris 6010

Tutaj mamy w środku zdecydowanie więcej miejsca niż u poprzednika, a to z uwagi na trochę inną politykę konstrukcyjną. Przede wszystkim montaż płyty głównej odbywa się w sposób klasyczny. Pomimo, że obudowa na zewnątrz ma dużo ostrych krawędzi to w środku jesteśmy bezpieczni (nasze palce). Napędy są montowanie bardzo podobnie jak w poprzedniej obudowie, tutaj jednak plastikowe płytki są przykręcane, co bardzo przypadło mi do gustu. Rozwiązania we wnętrzu są typowe – rusztowanie dysków zostało umieszczone w poprzek osi obudowy, mamy także otwory na węże do chłodzenia cieczą. Znajdziemy również specjalne chwytaki na kable, część z nich można przeprowadzić pod tacką do płyty głównej. Nie powinniśmy mieć także problemu z montażem większego coolera na CPU, miejsca jest sporo (wysokość ok. 16cm) także po bokach. Z tyłu obudowy wyprowadzono również przełącznik do czyszczenia BIOS-u płyty głównej, który z pewnością się przyda, gdy będziemy podkręcać procesor.





Czas przejść do chłodzenia również w tym modelu. W zestawie znajdziemy dwa wentylatory 120x120x25. Pierwszy z nich jest umiejscowiony z przodu obudowy i ma za zadanie zmniejszać temperaturę dysków twardych. Drugi znajdziemy na tylnej ścianie – odprowadza ciepłe powietrze na zewnątrz. Wentylatory przy 12V są zdecydowanie słyszalne, przy 5V też zupełnie nie milkną. Podłączamy je do złącza typu MOLEX. Obydwa świecą na kolor niebieski, co fanom moddingu powinno przypaść do gustu. O dużej siatce zamieszczone na oknie już wspomniałem, ona również ma za zadanie poprawić wentylację w naszym Amoris 6010. Z tego co zauważyłem nie ma możliwości zamontowania dodatkowych wentylatorów. Niestety tutaj należy się nagana firmie Maxcube. Kable, które wychodzą z frontowego panelu są wystarczająco długie i dobrze oznaczone, do nich nie mam żadnych zastrzeżeń.