Nokia N91

• WIADOMOŚCI:

Wiadomości – tu nie ma nic szczególnego. Jest skrzynka nadawcza, odbiorcza, robocze, wysłane i raporty. Jest też pozycja „Moje foldery” – możemy tam sobie stworzyć dowolną ilość folderów i przenosić dowolne wiadomości. Dziwne jest to, że tam też znajdują się szablony. Na zdjęciu widać jak wiadomości są wyświetlane. System przewidywania tekstu to standardowe w Nokii T9. Tu także są e-maile i MMS-y – mieszane są w skrzynce odbiorczej z resztą.

• KONTAKTY:

Książka telefoniczna pozwala dodać do każdego kontaktu mnóstwo różnych informacji – właściwie nie jesteśmy niczym ograniczeni. Jest tylko jeden problem – nie są wyświetlane kontakty z karty SIM – trzeba wchodzić w opcje, by móc je jednorazowo zobaczyć. Zmusza to do przeniesienia/skopiowania kontaktów do pamięci telefonu. Również wyszukiwanie jest dziwne – jeśli wybierzemy literę „s” to telefon wyświetli wszystkie kontakty zawierające w nazwie tą literę – a powinien tylko te, co się na nią zaczynają. Przedłuża to niejednokrotnie czas potrzebny na znalezienie kontaktu – telefon dopasowuje ciąg wprowadzonych znaków do wszystkich zapisanych kontaktów.

• FOTO-WIDEO:

Tu mamy aparat i kamerę. Aparat – jak każdy zintegrowany z komórką – w najlepszym razie zrobi mocno przeciętne zdjęcie – szumy zawsze były fotogeniczne. Filmy też nie wychodzą lepiej – duże piksele i wyraźna kompresja.

Przykładowe zdjęcia:

• RADIO:

Do jego działania potrzebne jest podłączenie słuchawek – standard. Jakość odbioru jest bardzo dobra, ale trzeba się dostrajać ręcznie – automatyczne wyszukiwanie lubi szumy. Brak RDS.

• MULTIMEDIA:

Pierwszą pozycją jest galeria – służy do przeglądania obrazków, plików audio i wideo, linków strumieniowych i prezentacji . Następny jest dyktafon – czas nagrania ograniczono do minuty. Jakość nagrań jest średnia – szumią i ale są dość głośne. RealPlayer – jest bezużyteczny – potrafi odtwarzać tylko pliki formatów RealMedia, MP4 i 3GP. Anim. Flash – odtwarza pliki typu flash.

• USŁUGI:

Tu mamy przeglądarkę internetową i zakładki. Standardowa przeglądarka działa sprawnie, chociaż na małym ekranie o niskiej rozdzielczości ciężko oglądać jakiekolwiek strony internetowe. Należy zauważyć, że tutaj wyświetla ona strony tak jak Opera Mini – dostosowując je do szerokości ekranu. Web w Osobistych działa zupełnie inaczej, ale o tym później.

• ZEGAR:

Oprócz czasu ustawimy tu także alarm, oraz dodamy miasta dla funkcji „czas na świecie”. Ciężko coś więcej napisać.

• OSOBISTE:

Tu wyświetlane są wszystkie zainstalowane aplikacje java i oraz „symbianowe”. Z nimi związane jest też ograniczenie, jakie narzuca wyświetlacz. Niemal wszystkie gry dla telefonów z S60v3 robione są z myślą o ekranach 240x320 lub większych. Znalezienie czegoś kompatybilnego z tym telefonem to poważne wyzwanie – niemal wszystkie ciekawe gry na nim nie zadziałają. Brak kompatybilności wstecznej nie ułatwia tu zadania. Aplikacje nie robią takich problemów – wszystkie przystosowują się do niższej rozdzielczości bez problemów. Poza aplikacjami mamy tu też Web – czyli przeglądarkę internetową, tyle że z trochę innym zestawem opcji niż w Usługach. Rejestr to spis połączeń – tak telefonicznych jak i wiadomości i połączeń danych. Kalendarz – pełni rolę małego organizera – możemy dodawać spotkania, zadania, rocznice i notatki. Nie zabrakło ustawień czasu dla tych zdarzeń, jak i alarmów.

• NARZĘDZIA:

Większość opcji jest jasna:

Menedżer plików – wiadomo do czego służy. Menedżer aplikacji – pozwala zarządzać zainstalowanymi aplikacjami java i sis. Transfer – obsługa łącza bluetooth. Profile – tu ustawiamy dźwięki dzwonków. Oprócz edycji już istniejących możemy dodawać nowe. Niestety telefon nie potrafi dźwiękowo, ani wizualnie przypominać o nieodebranych połączeniach czy nie przeczytanych wiadomościach. Brak również profili czasowych. Tematy – odpowiadają za styl interfejsu. Polecenia głosowe – tu możemy zdefiniować znaczniki głosowe do sterowania aplikacjami i funkcjami telefonu. Nokia obsługuje komendy głosowe niezależne od głosu użytkownika, co oznacza, że nie trzeba nagrywać znaczników głosowych – wystarczy wpisać ich nazwę. Telefon nie ma problemów z rozpoznaniem komend – przynajmniej ja się z nim bez problemu dogaduje. Poczta głosowa – wiadomo co to jest. Proste wybieranie – przypisujemy numery telefonów do klawiszy numerycznych. Pozycjonowanie i punkty orientacyjne – do ich pracy wymagane jest udostępnienie odpowiedniej usługi przez operatora, lub zewnętrzny moduł GPS. Kalkulator – nic szczególnego – liczy procenty, pierwiastki i ma pamięć. Na tym kończą się jego dodatkowe funkcje. Konwerter – może być dość użyteczny. Poza walutami przelicza jednostki powieszchni, energii, długości, masy, mocy, ciśnienia, temperatury, czasu, prędkości i objętości. Dysk twardy – możemy tu zmienić nazwę dysku, sformatować go i zobaczyć dane o pamięci. Pomoc – zbiór informacji o funkcjach telefonu. O telefonie – ot taka krótka informacja o platformie. USTAWIENIA – z ciekawych rzeczy warto tu wymienić możliwość przypisania profilu do podłączonego urządzenia. Reszta to standard – pisanie o czymkolwiek nie ma głębszego sensu.

• INTERNET:

Przeglądarka to jest standardową dla systemu Symbian. Praca z nią jest średnio przyjemna – nawigowanie po dużych stronach jest średnio trudne – czeka nas trochę przewijania. Bez problemu radzi sobie z szyfrowanymi połączeniami – bez problemu załogowałem się na stronę banku. Poniżej możecie zobaczyć ją w akcji:

• ŁĄCZNOŚĆ:

Standardowo telefon to tri-band, obsługuje GPRS, EDGE, Wi-Fi i Bluetooth w wersji 1.2 Dodatkowo mamy UMTS, jednak brak kamery do video rozmów ogranicza tą technologię. Możemy sobie ustawić zdjęcie, które będzie wyświetlane w czasie rozmowy jako transmisja obrazu od nas. Nie ma problemów z zasięgiem – telefon łapie go wszędzie tam gdzie powinien. Jakość połączeń jest na poziomie konkurencji – tu też nie można mieć zastrzeżeń. Do pracy modułu Bluetooth również nie mam zastrzeżeń – połączenie z innymi telefonami było szybkie i sprawne.

• MUZYKA:

Na klawiaturze telefonu odtwarzacz uruchamia specjalny przycisk. Zgromadzone pliki muzyczne możemy przeglądać według wykonawców, albumów, gatunków i kompozytorów. Mamy też możliwość tworzenia playlist. Ustawienia pozwolą nam włączyć opcję „losowo”, „autoodtwarzanie”, wybrać equalizer. Dodatkowo w ustawieniach stereo jest opcja „Rozszerzenie stereo”, „Głośność” i „Balans”. Poza ostatnim nie mamy regulacji poziomu efektu, ale głośność poprawia jego odbiór. Mamy możliwość tworzenia i edycji ustawień equalizera. Poziomów głośności jest 10, dalej jak połowa skali raczej nie ma potrzeba wyjeżdżać, chyba że nagrania są dość ciche. Odtwarzacz nie ma problemów z plikami MP3 VBR.

Sam dźwięk z odpowiednimi słuchawkami – np. Sennheiser PMX 100 – jest bardzo dobry. Nie brak ani dołu, ani środka, ani góry. Dźwięk jest klarowny, nic się nie gubi i nie jest tłumione. Muzyki słucha się bardzo przyjemnie – to zdecydowanie najlepszy telefon muzyczny na rynku. Ma jednak pewną wadę – potrafi się przesterować. Problem występuje tylko w głośno nagranych płytach, ale jest. Umiejętne użycie equalizera minimalizuje problem, ale nie znika on. Załączonymi do zestawu słuchawkami nie warto zawracać sobie głowy. O radiu już pisałem. Tak odtwarzacz jak i radio można zminiaturyzować i pracować z innymi funkcjami telefonu. Spowolnień pracy związanych z odtwarzaniem dźwięków nie ma.

Poniżej obrazki z działania tych aplikacji:

• SŁUCHAWKI:

Ponieważ do telefonu możemy podłączyć słuchawki bez mikrofonu potrafi on rozpoznać, że coś takiego się stało. Jeśli ktoś do nas zadzwoni to nie ma potrzeby rozłączania słuchawek – rozmówcę będziemy słyszeli w słuchawkach. Mówić musimy już do telefonu – trzeba go zbliżyć na około 20 cm do ust. Może „usłyszeć” nas i z większej odległości, ale to już zależy od głośności otoczenia. Przedłużacz to tylko dodatkowe kable – razem ze słuchawkami może być tego i 3 metry. Nie polecam jego używania.

• SYMBIAN I INNE FUNKCJE:

Systemem operacyjnym w telefonie jest Symbian 9,1 z UI S60v3 – aktualnie najnowsze Nokie mają edycję FP1, a w drodze jest już FP2. System jest stabilny – nie zdarzyły mu się zawieszenia. Tym nie mniej telefon lubi być restartowany – inaczej możemy zobaczyć uroczy komunikat o braku pamięci – chociaż to zależy jak intensywnie się z niego korzysta. Ja oglądałem go tylko raz przy próbie uruchomienia jakiejś aplikacji. Menu jest do pewnego stopnia konfigurować – możemy tworzyć nowe foldery i przenosić tam różne elementy. Do dyspozycji oddano nam ledwie ~13 MB pamięci wewnętrznej telefonu, no i 4 GB pamięci dyskowej. Ponieważ telefon nie nadaje się do oglądania filmów to ciężko jest czymś zapchać ten dysk. Trudno też używać go jako pendrive – łącze USB może doprowadzić do płaczu, a jeszcze dodatkowo telefon przełącza się w tryb offline – czyli tracimy łączność z siecią. Co od samego dysku – wydaje się być on dobrze zabezpieczony. Jak już pisałem – mój telefon nie jest nowy – kilka wgnieceń na obudowie świadczy o spotkaniach z twardymi przedmiotami. Sam też już kilka razy spuściłem go na podłogę. Ale dysk dalej działa sprawnie. Jest bardziej prawdopodobne, że zbije się wyświetlacz, niż że padnie dysk.

• MUSIC EDITION:

Wszyscy wiemy na czym to polega. Telefon pakowany jest w czarną obudowę, dostaje trochę inny soft i większą kartę pamięci do zestawu. Upgrade nie mógł ominąć i N91. Nowa wersja ma większy dysk twardy – 8 GB – i trochę inny soft. Dodano obsługę A2DP. Poza czarną obudową to wszystko. Bateria i wyświetlacz pozostały bez zmian. Szkoda – to właśnie te rzeczy, które Nokia powinna zmienić w pierwszej kolejności.