Fractal Design NEWTON R3 600 W – test zasilacza

Biorąc pod uwagę deklarowaną moc zasilacza NEWTON R3, okazuje się, że otrzymujemy aż nadto złącz. Jak już wspomnieliśmy do zasilacza na stałe zostały przylutowane kable ATX 20 +4-pin, CPU 4 +4-pin, jak również dwa kable 6 +2-pin PCIe do zasilania kart graficznych. Naszym zdaniem kolejne dwa złącza PCIe to trochę za dużo, jak na taką jednostkę, jednak możliwe, że jest to podyktowane dostępnym miejscem w etui ;). Liczba złączy SATA wydaje się być idealna, podobnie, jak złączy dla urządzeń peryferyjnych. Jeżeli chodzi o długość poszczególnych kabli to trudno mieć jakiekolwiek obiekcje. Kabel z wtyczką EPS jest bardzo długi, dlatego powinien bez problemu sprawdzić się w większości obudów typu midi i big tower. Kable modułowe PCIe są stosunkowo krótki, jednak oferują znaczną odległość pomiędzy złączami. Bardzo duży plus dla Fractala za dostarczenie kabli SATA o różnych długościach, dzięki czemu nie będziemy musieli się zastanawiać, jak ułożyć zbyt długi przewód lub czy może jest on o kilka centymetrów za krótki. Wszystkie posiadają wysokiej jakości oploty, a pod nimi kryją się przewody 18AWG.

NEWTON R3 600 W posiada pojedynczą szynę +12 V, w związku z tym nie trzeba rozwodzić się nad dystrybucją zasilania. Łączna moc pozostałych szyn jest w pełni wystarczająca do zbudowania silnej jednostki high-end.

Wnętrze zasilacza

Fractal Design Newton R3 , przeznaczony dla sieci elektrycznych o napięciu 90-264V AC o częstotliwości 47-63Hz. Jego średnia sprawność wynosi 91,07 %, a potwierdzenie tych słów znajdziecie w tym raporcie.

Oczywiście jest zgodny ze standardami ATX12 v2.31 i EPS12V V2.92.

Platformę zasilacza przygotowała firma ATNG, która współpracuje m.in. z In Win. Jest to nowoczesna konstrukcja, oparta na dwóch przetwornicach DC-DC, prostowaniu synchronicznym i obwodzie rezonansowym LLC po stronie pierwotnej.

Za gniazdem sieciowym znajduje się niewielka płytka PCB, która posiada komponenty odpowiedzialne za filtrację. Mamy tutaj dwa kondensatory X i Y oraz dławik. Warto podkreślić, że nawet w zasilaczach bardziej renomowanych producentów mieliśmy zaledwie jeden kondensator X mniej.

Na głównej płytce drukowanej widzimy kolejne trzy kondensatory X i dwa Y, warystor MOV oraz termistor. Część cewek znajduje się pod radiatorami. Na APFC składa się dioda C3D06060A oraz dwa tranzystory MOSFET Infineon IPW6R190C6.

Po stronie pierwotnej umieszczono również kondensator Nippon Chemi-Con o parametrach 400V i 390 uF, który może pracować w temperaturze do 105 stopni Celsjusza. Mamy tutaj również kontroler PWM STR-A6059H.

Sekcja prostowania została oparta na prostowniku synchronicznym, co oznacza zastąpienie diod prostowniczych przez tranzystory, w celu zwiększenia wydajności. Tutaj zastosowano tranzystory MOSFET IPP023N04N o bardzo niskim współczynniku RDS(on). Oprócz tego widzimy w tym miejscu koncepcję przetwornicy DC-DC, która generuje linie +3,3 V i +5 V przez dwa oddzielne moduły konwertujące napięcie +12 V. Do sterowania zasilaniem układu scalonego jest odpowiedzialny układ GR8313. To on zapewnia ochronę OVP i UVP. Jest to raczej low-endowy sterownic IC, który nie powinien znaleźć się w zasilaczu takiej klasy.

Wspomnijmy jeszcze o kondensatorach. Fractal użył zarówno modeli polimerowych, jak i elektrolitycznych. Te pierwsze są produkowane przez EneSol i CapXon.

Ogólna jakość lutowania na głównej płytce drukowanej jest dobra, chociaż w kilku miejscach znaleźliśmy pewne niedokładności.

Na koniec spójrzmy jeszcze na wentylator 135 mm, którego szczegółowych danych technicznych nie zamieszczono na żadnej etykiecie. Mamy tylko informacje DC12V i 0,28 A. Z informacji, jakie zdobyliśmy wynika, że produkowany jest on przez firmę Fan Globe (RL4Z B1352512H) i oferuje pracę z maksymalnymi obrotami 1500 RPM.