Test obudowy Xigmatek Pantheon

Nazwa obudowy wzięła się oczywiście od nazwy świątyni rzymskich bogów. Panteon był niegdyś sanktuarium poświęconym wszystkim bogom Rzymu i przez długi czas budowlą z największą kopułą na świecie. Sprawdzimy, czy model ten rzeczywiście jest tak „bokski”, jako mogłaby wskazywać na to jego nazwa…

Największą zmianą w stosunku do wspomnianych Midgard i Utgard jest system chłodzenia dysków twardych złożony z czterech wentylatorów 120 mm. Właśnie, dlatego szczególnie dokładnie zwróćcie uwagę wyniki naszych testów na piątej stronie.

Produkt jest sprzedawany w bardzo ładnie zaprojektowanym pod względem graficznym pudełku, podobnie jak miało to miejsce z innymi urządzeniami Xigmateka. Obudowa została bardzo dobrze zabezpieczona na czas transportu, dlatego kupując ją w sklepie internetowym możemy być spokojni, że kurier dostarczy ją w „jednym kawałku”.

Po rozpakowaniu nowości konstrukcja ta wydaje się stosunkowo duża. Jej wymiary to 206 x 543 x 500 (szerokość x wysokość x głębokość) mm, a waga wynosi 8,5 kilograma. Model ten przystosowywany jest do montażu płyt głównych typu ATX, Micro-ATX oraz Mini-ATX. W zestawie oprócz samej obudowy otrzymujemy również pełen komplet śrubek, opaski do kabli oraz skróconą instrukcję obsługi.

Obudowa jest w kolorze czarnym z dwoma srebrnymi paskami, które przebiegają równolegle po prawej i lewej stronie panelu frontowego. On sam został wykonany w wersji „full mesh” czyli z drobnej siatki.

Na topie urządzenia znajdziemy bardzo bogaty panel I/O. Znajdują się tutaj dwa pokrętła, które wykorzystujemy do kontroli prędkości obrotowej wentylatorów. Nie zabrakło także diod LED, które sygnalizują pracę dysku twardego oraz podłączonego zasilania. Ważną kwestią jest przycisk służący do wyłączania podświetlenia wentylatora, który znajduje się obok guzika Reset. Dalej mamy jeden port USB 3.0, dwa porty USB 2.0, jeden eSATA oraz porty audio (słuchawki i mikrofon). Wszystkie elementy są bardzo dobrze oznaczone i nie musimy się obawiać, że zamiast wyłączyć podświetlanie to zresetujemy naszego peceta. Mamy tutaj również dostęp sporej komory na dodatkowe wentylatory – otwieramy ją przy pomocy plastikowego zatrzasku poprzez ściągniecie górnej powieki. W tym miejscu również można zamontować radiator od chłodzenia wodnego, ponieważ z tyłu widzimy wejścia do rurek z cieczą.

Przedni panel można bez problemu usunąć w całości lub tylko dolną pokrywę, która daje dostęp do dysków twardych, które montujemy z wykorzystaniem modułu hot-swap (pomysł z tego, co pamiętam Thermaltake’a). Powyżej mamy pięć zatok na napędy 5,25 cala.

Xigmatek Pantheon jest wykonany z blachy SECC o grubości 0,8 mm. Kiedy spojrzymy na obudowę z lewej strony to przez dolne okratowanie ujrzymy jeden z wentylatorów 120 mm zamontowanych po bokach koszyka na dyski twarde. Po prawej stronie mamy za to aż dwa miejsca wykonane na kształt plastrów miodu.

Spoglądają na obudowę z tyłu nasz wzrok przykuwają aż cztery wejścia na węże od chłodzenia wodnego, które są zabezpieczone tak jak w innych modelach czarną gumą (zapobiega uszkodzeniu rurek). Powyżej znajduje się jeden wentylator 140 mm, który ma za zadanie wydmuchiwać gorące powietrze na zewnątrz obudowy. Producent oferuje nam aż siedem wolnych miejsc na karty rozszerzeń. Pod nimi mamy miejsce na zasilacz – montowany jest on jak już w większości obudów na dole.

Na spodzie obudowy mamy dwa zdejmowalne filtry przeciwpyłowe. Jeden z nich jest przystosowany typowo pod zasilacz, natomiast drugi do opcjonalnego 120/140 mm wentylatora. Tutaj należą się słowa uznania dla Xigmateka, ponieważ rozwiązanie to jest bardzo dobre, a rzadko spotykane. Pantheon stoi na czterech dosyć wysokich, gumowych nóżkach.

Wszystkie elementy są dobrze spasowane, nie znalazłem żadnych niedoróbek czy skrzypiących części.