Obudowa Gladius 600 Pure Black

Przechodząc do oględzin skrzynki zaczynamy od części, na którą spoglądamy najczęściej czyli od przedniego panelu. Od góry do dołu za wyjątkiem maskownicy napędu optycznego i panelu I/O, znajdziemy dziurawe płytki z rewelacyjnym filtrem przeciwkurzowym. Wspomniany panel ulokowany jest domyślnie na środku, co nie jest do końca dobrym rozwiązaniem. Jednak jak już pisałem, obudowa zaskakuje funkcjonalnością - cała płytka jest do wyjęcia i przełożenia chociażby na samą górę. Oprócz standardowego przycisku power, czy reset, znajdziemy tu 2 porty USB, e-SATA, oraz wyjście na słuchawki i mikrofon. Trzy dolne płytki są w pewnym sensie ze sobą połączone. Producent znowu nas zaskoczył, tworząc w ten sposób zewnętrzny schowek na wentylator 120mm, który bardzo łatwo wyjąć i chociażby przeczyścić. Szkoda tylko, że otwierane drzwiczki nie sprawują się idealnie jakbyśmy oczekiwali. Zawiasy momentami potrafią zahaczyć o część plastiku, co utrudnia wyjęcie wentylatora. Zdarza się również, że druga płytka, którą wciskamy, aby otworzyć drzwiczki, nie odskakuje jak należy. Widocznie zacisk przytrzymujący ażurowy element jest za słaby. Tak czy owak, bardzo szybko dostaniemy się w ten sposób do filtra, co na pewno jest dużym plusem. Przyjrzyjmy się w jaki sposób zdemontować cały przód? Błyskawicznie i bezproblemowo odkręcamy kilka śrubek wewnątrz zatrzasków i to wszystko. Poniżej fotki prezentujące wyjęty panel wraz z odłączonymi "drzwiczkami" i płytkami.
Przejdźmy zatem do ważniejszej, a na pewno częściej wykorzystywanej lewej ścianki obudowy. Nasz model nie posiada plastikowego okna, ale dwa dziurkowane miejsca na duże 120mm wentylatory. Drugi bok standardowo jest całkowicie płaski. Jeśli jesteśmy już przy tych sporych elementach, trzeba wspomnieć, iż zastosowana blacha SECC nie grzeszy grubością, przez co można wyczuć lekkie wyginanie się blachy. Z drugiej strony SECC ma swoje plusy - przede wszystkim jest lekka i moim zdaniem wystarczająco wytrzymała, jak na tego typu konstrukcję. O dziwo zaskakuje również w tym wypadku sposób wystawiania i wstawiania boków. Nie wsuwamy ich "aż zaskoczą"  tak jak robiło się to w starszych egzemplarzach, ale tylko wstawia, minimalnie przesuwa i dokręca śrubki. Nawet bez śrubek, blacha spokojnie się trzyma. Spójrzcie na górę... kolejne dwa miejsca na 120-stki, albo na jedną chłodnicę stosowaną przy systemach chłodzenia cieczą. Widać już pierwszy element potwierdzający, iż Gladius spokojnie podoła "wodzie". Istotną sprawą jest również tył Gladiusa, który nie odszedł zbytnio od trendów. Mam tu na myśli miejsce na zasilacz, które niezmiennie od jakiegoś czasu lokowane jest na dole. Ma to swoje plusy i minusy. Mimo wszystko uważam, że taki pomysł jest lepszym rozwiązaniem. Od góry, za kratką widać domyślnie zastosowany firmowy wentylator 12cm. Producent zdecydował się na wykorzystanie nie pełnych, ale ażurowych śledzi zaślepiających miejsca na karty rozszerzeń. W oczy rzucają się ponadto dwa ogumowane otwory na węże od pompy systemu chłodzącego. Każdą z bocznych ścianek dociskają cztery spore szybkośrubki ułatwiające montaż i demontaż. Cała konstrukcja stoi na czterech gumowych nóżkach, które idealnie się sprawują. Są przede wszystkim stabilne, nie niszczą blatu i zapewniają odpowiedni odpływ ciepłego powietrza tłoczonego przez wentylator zasilacza. Dodatkowo od spodu umieszczono kolejny filtr wyłapujący niechciany kurz z zewnątrz.