Test telefonu Sony Ericsson Satio

Jak na telefon z wyższej półki przystało jest spory. Jest wysoki na 112 mm, szeroki na 54 mm, gruby na 13mm, a w miejscu obiektywu na 17mm. Telefon waży 126 gramów. Telefon pewnie leży w dłoni. Design można określić jako elegancki. Satio jest sprzedawany w trzech wersjach kolorystycznych, w czarnej, srebrnej i czerwonej. Jakość materiałów wykorzystanych do produkcji Satio jest typowa dla nowszych Symbianów. Czarny lakierowany plastik zbiera sporo rys. Cały telefon mocno się palcuje. Z powodu zastosowania oporowego dotyku ekran nie mógł być pokryty szkłem mineralnym, co przekłada się na słabą ochronę przed zarysowaniem. Cały telefon jest solidnie poskładany, lecz w testowym egzemplarzu skrzypiała tylna klapka.

Na górze przedniego panelu, po jego lewej krawędzi znajduje się dwukolorowa dioda, informująca na pomarańczowy kolor o rozładowanej baterii. Dioda świeci się na kolor żółty informując o nieodebranym połączeniu, nowej wiadomości sms, również podczas użycia BT lub Wi-Fi. Pod diodą znajduje się czujnik blokowania ekranu podczas połączeń. Po środku zamontowano głośnik rozmów, pod nim napis Sony Ericsson. Dalej widać kamerę połączeń wideo oraz czujnik światła. Czujnik światła mocno wpływa na moc podświetlenia. Wyświetlacz o przekątnej 3.5 cala zajmuje znaczną część przedniego panelu. Ekran posiada parametry typowe dla dotykowych Symbianów, rozdzielczość 640x360 pikseli i 16.7 milionów kolorów. Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra, lecz czytelność ekranu na zewnątrz jest średnia. Mimo zastosowania technologii rezystancyjnej czułość ekranu jest dobra. Na dole przedniego panelu znajdują się trzy przyciski. Zielona słuchawka do odbierania połączeń, na pulpicie prowadzi do listy połączeń, w menu prowadzi do klawiatury numerycznej. Środkowy przycisk jest skrótem do menu głównego, pełni również funkcję przełącznika pomiędzy procesami. Czerwona słuchawka służy do kończenia połączeń i zamykania procesów.

Na górze telefonu znajduje się głośnik główny i włącznik, pełniący również funkcję przełącznika profili. Głośnik można zagłuszyć przyciskając otwór palcem, w praktyce raczej nie zdarza się by ta przypadłość spowodowała przegapienie połączenia. Głośno odtwarzana muzyka wprawia telefon w ledwie wyczuwalne drgania. Na dole telefonu znajduje się zaczep na smycz.

Na lewym panelu znajduje się suwak blokady ekranu, wystający plastik w celu stabilizacji telefonu leżącego na boku, złącze Fast-Port oraz slot kart microSD. W przypadku wyjęcia karty pamięci na ekranie zobaczymy komunikat, że należy korzystać z opcji wyjmij kartę.

Po prawej stronie telefonu znajdują się przyciski głośności, przycisk galerii (ostatnie zdjęcie lub nagranie), przycisk zmiany trybu aparatu (zdjęcia lub wideo) oraz bardzo wygodny dwustopniowy przycisk aparatu. Ze wszystkich bocznych przycisków jedynie przycisk aparatu posiada podświetlenie. Przycisk świeci się na niebiesko w trybie aparatu.

Z tyłu telefonu mamy klapkę baterii z logiem SE oraz metalową klapkę aparatu. Na klapce aparatu wygrawerowany jest napis Sony Ericsson (przecięcia pod kątem 45 stopni), wklęsły napis 12.1 megapixel i chromowaną wstawkę. Spore wrażenie robił mechanizm klapki zastosowany w C905, jednak prostsze rozwiązania są najlepsze. Klapka dobrze się rozsuwa, dzięki mocnej sprężynie klapka otwiera się i zamyka z mocnym trzaskiem. Szyny klapki pozostawiają ślad na popalcowanej klapce baterii, jednak nie rysują jej. Przy otwieraniu klapki biały pasek zamontowany wewnątrz konstrukcji, na wysokości napisu 12.1 świeci się na niebiesko. Pod pokrywą aparatu znajduje się ksenonowa lampa błyskowa, dioda LED, mała czerwona dioda informująca o nagrywaniu wideo, czujnik światła oraz obiektyw aparatu. Pod obiektywem znajduje się napis f=5.9mm 1:2.8. Otwarcie klapki aktywuje aparat niezależnie od pozycji menu, podczas prowadzonego połączenia i zablokowanego ekranu.

Mikrofon jest zamontowany pod klapką baterii, pomiędzy złączem a slotem kart pamięci. Niezbyt mocny silniczek alarmu wibracyjnego znajduje się w lewym, dolnym rogu obudowy. Antena GSM zamontowana jest wzdłuż dolnego boku obudowy, a antena Wi-Fi, BT i Gps na górze telefonu.