Path of Exile - recenzja gry

Po stworzeniu postaci i dołączeniu do gry naszym oczom ukaże się plaża, na którą zostaliśmy wyrzuceni przez morze. Grafika prezentuje się dość dobrze, aczkolwiek twórcy, zamiast na realizmie, skoncentrowali się na artystycznej oprawie swojego świata. Dzięki temu zabiegowi gra nie ma wygórowanych wymagań oraz nie podda się tak łatwo upływowi czasu. W ustawieniach znajdziemy tylko podstawowe opcje dotyczące wyglądu gry. Animacje ruchów naszego bohatera są płynne i przyjemne dla oka. To samo można rzec na temat naszych przeciwników. Sterowanie postacią nie różni się niczym od tego znanego w innych tytułach takich jak na przykład Diablo. Używanie umiejętności też niczym nie zaskakuje, a każda z nich posiada indywidualny wygląd oraz dźwięk – widać, że twórcy postarali się, aby gra nie była monotonna. Po kilku chwilach, przedzierając się wśród hordy przeciwników, którzy opanowali plażę docieramy do pierwszej osady. To tutaj właśnie rozpoczyna się nasza przygoda.

Miasta w Path of Exile oprócz oczywistych funkcji pełnią także rolę „kanałów” znanych z drugiej części Diablo 2, w których wszyscy gracze będący online mogą się spotkać, porozmawiać, a także handlować bez potrzeby tworzenia nowej gry. Wszystkie inne tereny są generowane losowo dla każdego gracza lub drużyny. Mapy mają różne rozmiary – od dość małych po takie, których odkrycie zajmuje nawet kilkadziesiąt minut. Oczywiście nie można zaliczyć tego jako wada, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że na nich można spotkać unikatowych przeciwników, potrafiących wyrzucić rzadkie przedmioty. Czyżby kolejna analogia do Diablo? Zdecydowanie tak – wszystkie przedmioty w grze są generowane w podobny sposób jak w klasyku gier hack'n'slash oraz posiadają unikatowy wygląd. Różnorodność map powinna zadowolić każdego gracza. Podczas naszej wyprawy zwiedzimy pustynie, lasy tropikalne, lodowce, a także świetnie wykonane podziemia i jaskinie, będące prawdopodobnie najlepszymi lokacjami w Path of Exile.

Klimat gry jest trochę specyficzny i ma to głęboki związek z wykonaniem map. Najpierw „zwiedzamy” tropikalną puszczę, tylko po to, by za chwilę znaleźć się w przerażającej krypcie, stanowiącej znakomity kontrast dla kolorowego świata na zewnątrz. Swoimi „brudnymi” kolorami podziemia powodują lekkie przygnębienie, a gra światła i cieni niejednokrotnie może podwyższyć tętno, nie wspominając o różnego typu kreaturach, które w najmniej spodziewanym momencie potrafią wyjść z zakamarków i odciąć drogę ucieczki.

Warto poświęcić też kilka słów ekonomii w grze. W Path of Exile nie ma żadnej wirtualnej gotówki, za którą możemy kupować dobra od innych graczy. Twórcy pragnąc uniknąć sytuacji, w której zdobyte złoto jest bezwartościowe, zastąpili je systemem wymiany. Oznacza to, że za przedmioty sprzedane u NPC dostajemy inne rzeczy, np.: zwoje identyfikacji. Oczywiście to co otrzymamy z dużej palety możliwości, zależy wyłącznie od jakości sprzedawanych przez nas dóbr. Do tej pory system spisuje się bardzo dobrze.