Lenovo Miix 2 - test tabletu

Windows 8 to nie pierwsza próba wkroczenia Microsoftu na rynek tabletów. Zapewne wielu z Was uważa, że Apple z pierwszym iPadem było ojcem tabletów, ale nie jest to prawda . Pierwsze tego typu urządzenia zaczęły się pojawiać na rynku już w drugiej połowie lat 90 ubiegłego wieku, a sam Microsoft w roku 2001 zaprezentował światu Tablet PC, czyli prościej nazywając laptop z obracanym dotykowym ekranem i klawiaturą. Za pracę urządzenia odpowiadał system Windows XP w specjalnej wersji Tablet PC Edition. Urządzenia te jednak nie zdobyły wielkiej popularności i dopiero pojawienie się iPada od Apple spowodowało niesamowite poruszenie na tym rynku, które Microsoft nieco zaspał, a próbował nadrobić straty za pomocą specjalnie przygotowanej wersji Windows dla tabletów zwanej RT. System jednak nie zdobył popularności z racji swoich ograniczeń i braku kompatybilności z normalnymi programami dla Windows 8. Ostatecznie Microsoft zdecydował się na zamknięcie tego projektu i skupieniu się na Windows 8 przez co znacznie obniżono ceny licencji lub w niektórych przypadkach dawane są one za darmo, a sam rynek zalała duża liczba urządzeń w różnych przedziałach cenowych. Nasz dzisiejszy bohater jest przedstawicielem średniego segmentu cenowego.

Urządzenie dostarczane jest w masywnym pudełku o grubych czarnych tekturowych ściankach, które kryją w sobie tablet, stację dokującą, zasilacz oraz wszystkie papiery. Trochę mało – przydałby się jeszcze kabel OTG lub mikroHDMI, więc pod tym względem urządzenie oceniamy co najwyżej przeciętnie, gdyż odpowiedniki z Androidem oferują jednak troszkę więcej wyposażenia.

Lenovo Miix 2 wyróżnia się na tle innych tabletów nie tylko system operacyjnym, ale również wyglądem i dodatkiem w postaci specjalnej stacji dokującej.

Bryła urządzenie charakteryzuje się wykorzystaniem ostrych krawędzi za wyjątkiem góry, gdzie rogi zostały zaokrąglone. Górna i dolna krawędź w odróżnieniu od bocznych zostały poprowadzone pod kątem co nadaje urządzeniu charakterystycznego wyglądu. Warto wspomnieć, że ramki otaczające sprzęt wystają minimalnie ponad front co powinno przysłużyć się ochronie ekranu. Tym co zwróciło moja uwagę jest sposób zaprojektowania bocznych krawędzi i tyłu urządzenia. Boczne krawędzie delikatnie zwężają się ku górze, przez co odnosi się wrażenie, że urządzenie w dolnej części jest grubsze niż w górnej. Rzeczywistość jest jednak zgoła inna i urządzenie na większości swojej powierzchni charakteryzuje się taką samą grubością za wyjątkiem trzech spadów przy górnej krawędzi oraz bocznych ściankach na tyle urządzenia.

Sposób doboru kolorystki i materiałów użytych do obudowy nie jest przypadkowy. Pierwszy kontakt z tabletem przywodzi na myśl wykorzystanie metalu w obudowie, a dopiero bliższe przyjrzenie się urządzeniu zdradza, że są to jedynie tworzywa sztuczne, które dotykiem i kolorem przypominają aluminium. Front urządzenie pokryty został szkłem ochronnym, które lubi zbierać odciski palców, ale na całe szczęście nie są one aż tak bardzo widoczne. Powyższe szkło zapewnia bardzo dobrą ochronę 10,1” wyświetlacza i podczas normalnej pracy nie powinniśmy się obawiać wystąpienia rys.

Jakość wykorzystanych materiałów początkowo wydaje się bez zarzutu i odnosimy wrażenie, że w tym względzie nie ma się do czego przyczepić. Co prawda falowanie ekranu występuje dopiero bo bardzo mocnym ściśnięciu tyłu urządzenia, to niestety do ogólnego spasowania elementów i ich trwałości mam pewne zastrzeżenia. Tył rysuje się bardzo szybko i trzeba uważać, aby podnosić tablet bez jego przesuwania w bok, gdyż każda taka nieuwaga skutkuje nowymi rysami na obudowie. Do tego dochodzi delikatnie odchodząca obudowa w okolicach złącz, która jest wyczuwalna podczas trzymania tabletu i jego ściskania.

Front urządzenia to ekran o przekątnej 10,1” który został otoczony czarnymi dość grubymi ramkami, co trochę dziwi w dobie malejących ramek, ale ma to również swoje plusy. Duża część tabletów 10 calowych posiada dość cienkie ramki boczne przez co próba złapania urządzenia samymi palcami skutkuje dotknięciem ekranu, tutaj tego efektu nie odnotujemy, gdyż urządzenie można bezproblemowo złapać w palce i trzymać za boczną ramkę. Nad ekranem po lewej stronie mamy logo producenta, na środku kamerkę 2 Mpix, a pod ekranem logo Windows, które jest jednocześnie przyciskiem Start. Jest to przycisk dotykowy jednak zastosowano tutaj małą sztuczkę, która skutecznie chroni przed jego przypadkowym wciśnięciem. Szybkie muśnięcie przycisku nie wywoła żadnego efektu, a dopiero minimalne dłuższe przytrzymanie loga skutkuje przejściem do ekranu startowego Windows 8. Taki mały szczegół, a naprawdę pomaga w codziennej pracy.

Na lewym boku urządzenia zostały umiejscowione wszystkie najważniejsze przyciski i złącza. Mamy tutaj włącznik/przycisk wybudzania, otwór głośnika, slot na kartę pamięci, złącze microUSB, złącze microHDMI oraz złącze jack 3,5mm, które jest jednocześnie wyjściem na słuchawki i wejściem na mikrofon. Na dolnej krawędzi umieszczono złącze stacji dokującej. Lewa krawędź to wejście zasilania, otwór na głośnik i przyciski głośności. Na górnej krawędzi umieszczono jedynie mikrofon.

Tył urządzenia jest bardzo minimalistyczny i mamy tutaj jedynie logo , które umieszczono w prawym lewym górnym rogu oraz oczko kamerki przy prawej górnej krawędzi.

Urządzenie za sprawą kształtu i wykorzystanych materiałów charakteryzuje się naprawdę niebanalnym wyglądem i zdecydowanie wyróżnia się na tle innych tabletów, ciesząc jednocześnie oko. Styliści Lenovo pod tym względem spisali się naprawdę perfekcyjnie. Troszkę gorzej jest z jakością wykorzystanych materiałów oraz ich spasowaniem – przynajmniej w odniesieniu do egzemplarza testowego.