Samsung Galaxy K Zoom - test smartfona

Samsung Galaxy K Zoom to nietypowy smartfon. O ile wysokość 137,5 mm i szerokość 70,8 mm stawiają go na równi z innymi kompaktowymi smartfonami, to grubość na wysokości i tylnej pokrywy wynosząca 16,6 mm oraz grubość 20,2 mm w miejscu obiektywu sprawiają, że ma się do czynienia z całkiem sporą cegłą. Również całkiem ciężką, bo ważącą 200 gramów. Mimo zaokrąglonej obudowy trudno mówić o komfortowym użytkowaniu tego telefonu, lecz w porównaniu do Galaxy S4 Zoom to nowy model jest ogromnym krokiem na przód. W kieszeni czuć masę i wymiary fotograficznej hybrydy. Ogólnie K Zoom przypomina najlepszy fotograficzny telefon poprzedniej generacji – Nokię 808 PureView, jednak bez problemu rozpoznałbym w nim Samsunga. Nie chodzi tutaj bynajmniej tylko o charakterystyczną stylistykę, ale niestety również o jakość użytych materiałów. Obudowa niemal w całości jest wykonana z plastiku. Chromowana obwódka obiegająca przedni panel i lakierowana tylna pokrywa tworzą bardzo odpychające i trudne do zaakceptowania połączenie tym bardziej, że Samsung już dawno temu obiecywał poprawę w tej kwestii. Należy również dodać, że szklana powierzchnia ekranu bardzo szybko pokrywa się niewielkimi zarysowaniami. Do samej wytrzymałości konstrukcji i spasowania obudowy nie można mieć większych zastrzeżeń, lecz z powodu zaawansowanego obiektywu trudno przewidzieć skutki solidniejszego upadku.

Powierzchnia przedniego panelu jest pokryta kropkowaną teksturą. Nad ekranem znajduje się ujście głośnika rozmów i logo producenta, po ich prawej stronie czujniki przybliżenia i podświetlenia oraz kamera połączeń wideo. Wyświetlacz Super AMOLED o rozdzielczości 1280 x 720 pikseli i przekątnej 4,8 cala wyświetla 16,7 miliona kolorów. Zagęszczenie pikseli wynosi 306 punktów na cal i byłaby to wartość w zupełności wystarczająca gdyby nie wykorzystano tutaj matrycy z efektem PenTile. Szczególnie łatwo można to zauważyć na zaokrąglonych krawędziach oraz na tekście na białym tle. Zastosowanie tańszego ekranu w modelu ze średniej półki nie jest jakąś znaczącą wadą tym bardziej, że ekran wygląda jakby został żywcem przeniesiony ze starszego Galaxy S III. Nienaturalna intensywność barw, solidna czerń i wysoka jasność – tak można w paru słowach opisać zastosowany wyświetlacz. Jego powierzchnia jest pokryta szkłem Gorilla Glass trzeciej generacji, niemalże idealnie przejrzystym – obraz zmienia barwę tylko pod ostrym kątem, lecz podatnym na uszkodzenia. W telefonie zastosowano funkcję Smart stay wykorzystującą przedni aparat – podświetlenie ekranu nie gaśnie, gdy użytkownik na niego patrzy. Czułość i precyzja panelu dotykowego jest bardzo dobra. Pod ekranem znajdują się dwie dotykowe ikony i jeden sprzętowy przycisk. Na bocznej ramce zamontowano złącze Jack oraz ujście dodatkowego mikrofonu, po lewej stronie uchwyt smyczy oraz slot karty pamięci microSD, po prawej podłużny przycisk regulacji głośności, przycisk blokady ekranu oraz dwustopniowy przycisk aparatu. Na dole telefonu umieszczono port microUSB oraz ujście głównego mikrofonu.

Tylny panel z kropkowaną fakturą pokryty jest matowym opalizującym lakierem. Z tyłu urządzenia umieszczono obiektyw aparatu wraz z metalowym pierścieniem, ksenonową lampę błyskową i pomarańczowe światło pomocnicze autofocusu pod plastikową obudową, ujście głośnika oraz chromowane logo Samsunga. Pod tylną pokrywą zamontowano gniazdo karty microSIM oraz akumulator, który nie został wbudowany na stałe. W porównaniu do poprzednika zabrakło gwintu mocowania statywu.

Optyka w żaden sposób nie jest chroniona przed zabrudzeniami i zarysowaniami, ponieważ blaszki maskujące soczewkę ukryte są pod szkiełkiem. W tym modelu obiektyw brudzi się zdecydowanie łatwiej niż w zwykłym smartfonie i w dużym stopniu wpływa to na szczegółowość ujęć. Umieszczenie lampy błyskowej pod pochyłą obudową niestety również wygląda na poważne niedopatrzenie przy projektowaniu tej smartfonowej hybrydy.