Fractal Design Define C – test obudowy

Fractal Design skupiał się ostatnio na konstrukcjach prostych, które były przeznaczone dla wydajnych układów chłodzenia wodnego, jak i standardowego za pomocą powietrza. Mieliśmy model Define S, a następnie mniejszy Nano S, który był zgodny z płytami głównymi w formacie ITX. Teraz za sprawą Define C producent chce wypełnić lukę w ofercie, która jest właśnie pomiędzy Nano S, a Define S.

Obudowa przyjechała do nas w brązowym kartonie, który nie wyróżnia się niczym specjalnym. Umieszczono na nim kilka grafik oraz specyfikację techniczną modelu Define C. W środku poza obudową znajdujemy także instrukcję montażu oraz komplet akcesoriów. Wszelkie elementy są bardzo starannie posortowane, dzięki czemu montaż przebiega sprawniej. Możemy wyszczególnić: cztery śrubki do PSU, dwadzieścia śrubek do dysków SSD, osiem śrubek do płyty głównej, osiem dystansów do płyty głównej, osiem śrubek do dysków HDD, metalowy klucz do dystansów, sześć opasek zaciskowych oraz filtr przeciwkurzowy.

Wygląd Define C jest analogiczny do poprzednich modeli. Mamy tutaj ponownie elegancki, minimalistyczny design. Całość została wykonana z grubej stali i wysokiej jakości tworzywa sztucznego (góra i front). Obudowa nie należy do największych, bowiem jej wymiary to 413 x 453 x 210 mm.

Front imituje szczotkowane aluminium, a na jego bokach znajdujemy gęste kratki wentylujące. Od spodu możemy wyjąć filtr przeciwkurzowy. Na górze widzimy niebieską diodę, która będzie sygnalizowała o włączonym zasilaniu. Nie mamy tutaj drzwiczek czy slotów 5,25 cala. Front jest wciśnięty zatrzaskami i można go wyjść od spodu. Wtedy przekonujemy się, że został on od wewnątrz wytłumiony.

Na górze znajduje się panel I/O. Składa się on z przycisku power z diodą dookoła, przycisku reset, dwóch gniazd audio i dwóch portów USB 3.0. Na górze mamy także zaślepkę ModuVent, którą możemy zamienić za pomocą magnetycznego filtru, który otrzymujemy w zestawie, a jak pamiętamy brakowało go w poprzednich modelach Fractala.

Obydwa panele boczne są wykonane z litej blachy. Nie mamy tutaj miejsca na żaden dodatkowy wentylator czy też okna z pleksi. Panele są przykręcone przy pomocy szybkośrubek, co ułatwia ich demontaż. Poza tym są dosyć ciężkie, ponieważ zostały dodatkowo wyciszone od środka.

Tył obudowy należy do najbardziej standardowych. Mamy tutaj miejsce na panel płyty głównej, wentylator wyciągowy 120 mm w komplecie, siedem slotów na karty rozszerzeń i miejsce na zasilacz z wykręcaną ramką (jest on wkładany od tyłu).

Całość spoczywa na czterech wysokich nóżkach, które mają przyklejoną grubą warstwę gumy. Na spodzie widzimy pokaźny filtr przeciwkurzowy z wygodną rączką do wysuwania go z przodu.

Ogólnie całość wykonana jest bardzo starannie. Wszystkie elementy są odpowiednio sztywne i nie uginają się po naciskiem. Spasowanie poszczególnych części jest dokładne. Trudno mieć jakiekolwiek większe zastrzeżenia.