DTS connect

Jedyna rzecz do której mam pewne zastrzeżenia to equalizer. Ustawia się go dosyć opornie i z niezadowalającym skutkiem. Wysokie tony regulują się w sposób płynny, natomiast suwaki odpowiadające za regulacje basu niechętnie reagują na nasze polecenia.(duży plus dla korektora na kartach X-Fi) Ostatecznie w jakiś niezrozumiały ale jedyny sensowny sposób ustawiłem go i zacząłem testy – praktyczne, czyli odsłuch :P Sprzęt mam umieszczony w pokoju na poddaszu o powierzchni ok. 22m2…

Kartę podpiąłem z amplitunerem przez kabel optyczny

…to działa! Pierwsza karta ‘DTS Connect’ u mnie w komputerze! Niewiarygodne… Emocje jednak odłóżmy na bok i powróćmy do testów praktycznych.

Pierwszym dźwiękiem jaki wygenerowała moja karta to wielokanałowe demko zawarte w oprogramowaniu. Niesamowite! Robi wrażenie i to spore. Następnie zagłębiłem się nieśmiertelne ‘empetrójki’ oczywiście z włączonym DTS Neo:PC dzięki któremu każdy utwór przejdzie metamorfozę do wielokanałowego formatu. Efekt jest bardzo pozytywny i używam tej funkcji na co dzień. Z poziomu sterowników możemy wedle gustów regulować siłę oraz położenie każdego jednego głośnika, oraz szereg regulacji DSP (w tym DTS Neo:PC) Ustawianie wszystkich funkcji może nam wyjąć kilka godzin z życia, ale za to regulacja odbywa się w szerokim zakresie więc każdy znajdzie coś dla siebie.

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy, a raczej uszy, to czystość dźwięku, i brak jakiegokolwiek szumu! Zapewne w dużej mierze to zasługa odpornego na wszelkiego rodzaju zewnętrzne zakłócenia kabla optycznego. Sopran jest czysty i nie ‘wrzeszczy’, natomiast bas jest bardzo dynamiczny i przyjemny dla ucha. Wcześniej mój dźwięk przestrzenny opierał się głównie na przemianie cyfrowego sygnału PCM z X-Fi do formatu Dolby Digital Pro Logic II przez amplituner. Często jednak tylni kanał był zniekształcony o bardzo spłaszczonej charakterystyce. DTS nie ma z tym żadnego problemu i każdy głośnik chodzi na max swych możliwości. Następnie pozwoliłem karcie sprawdzić się podczas oglądania filmu. Dźwięki czy to w formacie DVD czy div/x brzmią przepięknie i dają niesamowite odczucia! W połączeniu z DSP w amplitunerze wprawiają w zachwyt i zniechęcają mnie do odwiedzania kina.

Jedyną grą w której testowałem kartę jest NFS:Carbon. Dźwięk był oczywiście wspaniałej jakości i w niczym nie ustępował dźwięku generowanemu przez X-Fi. Ba! Jest lepszy-bardziej przestrzenny! Nie ma jednak róży bez kolców, karta ze stajni creative to zdecydowanie król wydajności w grach i góruje pod tym względem nad X-Plosion, z którą na pokładzie nasz komputer wygeneruje średnio 8% fps’ów mniej od X-Fi. Korzystając z kodowania DTS tracimy średnio 2% na wydajności w stosunku do analogowego wyjścia. Dużo? Nie ma to większego wpływu na płynność rozgrywki. Jeżeli robi różnicę komuś to czy zamiast 100klatek ma 92 to zdyskwalifikuje kartę na starcie :P. Jeżeli ktoś posiada słabszy układ graficzny nie obciążający zbytnio procesora to spadek w wydajności będzie mniejszy a nawet niezauważalny. W systemie operacyjnym podczas generowania strumienia DTS przez s/pdif’a, procesor praktycznie pozostaje w spoczynku.

Każdego dnia karta służy mi bez najmniejszych problemów zachwycając mnie czystością dźwięku. Czy kupno takiej karty ma jakikolwiek sens? Zdecydowanie tak, jednak tylko wtedy gdy będzie ona podpięta cyfrowo a dźwięk będzie kodowany do DTS. Jest to jedna ogromna przewaganad kartami konkurencji. Jeżeli korzystasz z połączenia analogowego, będzie ona zwykłą dźwiękówką, która oferuje to samo co wszystkie inne dobrej jakości układy.