Raijintek Asterion – test obudowy

Raijintek jest głównie kojarzony z wydajnym chłodzeniem, dzięki któremu zbudował swoją renomę. Producent ten posiada jednak w swojej ofercie także sporo ciekawych obudów komputerowych. Na naszych łamach testowaliśmy już kilka z nich i zawsze zaskakiwały nas pozytywnie pod względem jakości wykonania i walorów użytkowych. Teraz mamy do czynienia z produktem klasy premium, który skierowany jest do bardziej zamożnych użytkowników.

Nowość przyjechała do nas w brązowym kartonie, który zawierał najistotniejsze informacje o produkcie i jego zdjęcie. W środku mamy dobrze zabezpieczoną obudowę w czarnym kolorze, instrukcję obsługi oraz woreczek z potrzebnymi elementami montażowymi.

Front obudowy został wykonany ze szczotkowanego aluminium. Na dole widzimy logo producenta, a na górze przycisk power. Nie znajdziemy tutaj ani jednej zatoki 5,25 cala na napędy optyczne. Raijintek zupełnie zrezygnował z tego rozwiązania. W istocie ta skrzynka ma 23 cm szerokości. Dzięki temu nie mamy żadnych obaw o przestrzeń na radiator procesora i miejsce do ułożenia przewodów za płytą główną. Ogólnie całość prezentuje się bardzo nowocześnie i zapewne ucieszy oko niejednego użytkownika. Dokładne wymiary urządzenia to 230 x 525 x 464 mm (szerokość x wysokość x głębokość), a waga wynosi 10, 4 kilograma.

Panel podstawowych złączy w obudowie Asterion znajduje się w jej górnej części, tuż przy przedniej krawędzi. Wydaje się, że to optymalne miejsce, ponieważ jest łatwy do niego dostęp i trudno coś przypadkiem nacisnąć czy wysunąć. Mamy tutaj cztery porty USB 3.0 i dwa gniazda audio. Pozostała powierzchnia to mesh, za którym znajdują się otwory wentylacyjne. Metalowa siatka została pomalowana na czarno i oferuje bardzo dobrą sztywność. Kiedy naciśniemy ją na środku, nawet mocno to nie ugina się. Za nią mamy przygotowane miejsca na wentylatory lub chłodnię. Nie zabrakło tak także filtru przeciwkurzowego.

Charakterystycznym elementem tego modelu są dwie boczne pokrywy wykonane w całości z ciemnego szkła hartowanego. Są one bardzo ciężkie i solidne. Prezentują się naprawdę świetnie. Przez nie będzie widać wnętrze naszego peceta, przez co powinniśmy się postarać utrzymać nienaganną estetykę w środku.

Na spodzie obudowy znalazły się dwa filtry przeciwkurzowe, które są odpowiedzialne za filtrowanie powietrza trafiającego do zasilacza. Dostęp do nich jest bardzo prosty dzięki plastikowej ramce i specjalnie wyprofilowanemu uchwytowi, który pozwala wyjąć filtr bez podnoszenia czy przechylania obudowy. Oczywiście nie zabrakło tutaj solidnych nóżek. Nie dość, że zapewniają odpowiednią stabilność i są dobrze wypoziomowane, to dodatkowo tłumią drgania.

Tył obudowy Asterion wydaje się znacznie oferować klasyczny układ. Poza tym układ elementów jest dość standardowy: zasilacz montujemy na spodzie, dostępnych jest osiem śledzi kart rozszerzeń, a maksymalna średnica wentylatora wyciągowego to 140 mm. Model o wielkości 120 mm mamy w komplecie (preinstalowany). Z prawej strony nie zabrakło czterech przykrytych gumą otworów na węże chłodzenia cieczą.

Oglądanie tej obudowy to czysta przyjemność. Zastosowano tutaj wysokiej jakości materiały (aluminium), które dobrze komponują się ze sobą. Niestety całość dosyć chętnie zbiera odciski palców, ale także łatwo się je czyści.