Recenzja HTC Magic

Sygnowany logiem Orange HTC, który do mnie trafił zainstalowany miał system Android w wersji 1.5. Miał on zainstalowany podstawowy pakiet aplikacji, które umożliwiały między innymi: przeglądanie plików biurowych (office), pdf'ów, surfowanie po Internecie, sprawdzenie poczty e-mail, organizer, odtwarzacz muzyki i inne. Jedno muszę zaznaczyć na wstępie. Pracując z systemem Android miałem wrażenie jakby wszystkie aplikacje startowały razem z systemem a wybierając je z menu od razu ukazywała się aplikacja. Brakowało mi znanego z Windows Mobile tradycyjnego zamykania aplikacji. Prawdę mówiąc nie wiemy jakie aplikacje działają nam w tle, czy jest to przeglądarka czy cokolwiek innego. By „pozbyć się” jakiegoś programu – wróćmy już do tej przeglądarki WWW – na nic zda nam się naciskanie przycisku z symbolem strzałki. Naciśnięcie go spowoduje cofnięcie się w historii do poprzednio przeglądanej strony. Fakt, można naciskać strzałkę do woli i mieć nadzieję, że w końcu wyjdzie się z przeglądarki. Mi cierpliwości nie starczyło i użyłem przycisku z symbolem domku. Można zauważyć jakby ponad uruchomioną przeglądarką ukazuje się pulpit. Osobiście bardziej przypadł mi do gustu sposób zamykania w WM. Jak wspomniałem wcześniej miałem możliwość testowania HTC Magic jedynie z podstawowym oprogramowaniem. Android Market, który umożliwia pobranie za darmo aplikacji jakby odmówił posłuszeństwa. Mogłem przeglądać to, co można pobrać i zainstalować, ale po wybraniu odpowiedniej aplikacji rozpoczynało się pobieranie i nic poza tym. Czekałem około 15 minut na pobranie kilku aplikacji (niedużych po ważących po mniej więcej 100KB). Niestety nic się nie stało. Starałem się pobrać dowolny File Manager, bo tej rzeczy mi brakowało. Nie mogłem nic wysłać za pomocą Bluetooth, mailem. Przez brak takiej aplikacji HTC staje się urządzeniem, przez które można czuć się lekko skrępowanym z braku możliwości przeglądnięcia tego, co się ma choćby na karcie pamięci, ewentualnie usunięcia tego. Jeśli ktoś nie używa WiFi czy nawigacji HTC Magic staje się telefonem do dzwonienia i smsowania.

Na screenach zauważyć można, że jednak udało mi się przeglądnąć zawartość karty pamięci. Owszem, ale jest to tylko przeglądanie struktury folderów za pomocą eksploratora wbudowanego w aplikację Quick Office. Używając go mamy możliwość przeglądnięcia folderów i plików o rozszerzeniach charakterystycznych dla pakietu biurowego Office.

Aplikacje, które można znaleźć w HTC Magic:

• Aparat
• Budzik
• Galeria – przeglądanie zdjęć. Niestety *.gif jest dla niego stałym obrazem
• Gmail
• Google Talk
• Internet – wbudowana przeglądarka oparta o WebKit
• Kalendarz
• Kalkulator – udostępniający kilka bardziej złożonych funkcji matematycznych
• Mapy – tradycyjna aplikacja Google Maps
• Market – wcześniej wspomniany przeze mnie Android Market
• Muzyka – wbudowany odtwarzacz MP3
• Poczta – do przeglądania poczty e-mail innej niż na Gmailu
• Przeglądarka plików PDF
• Quick Office
• Teeter – gra wykorzystująca wbudowany akcelerometr

Konfiguracja i ustawienia telefonu
Ciężko się tutaj rozpisać, bo niestety nie ma tego za wiele. Wchodząc w opcje nie wiem jak inni, ale ja czułem się dość ograniczony jeżeli chodzi o pole do manewru. Nie mamy dostępnych bardziej zaawansowanych opcji. Stety, niestety musimy się zadowolić opcjami takimi jak: zmiana operatora, uruchamianie urządzeń typu GPS, WiFi, Bluetooth, opcje dźwięku (zmiana dzwonka, głośność), data, czas, język. Można to uznać za pewnego rodzaju zabezpieczenie ale z drugiej strony wątpię, aby taki telefon jak HTC Magic czy inne urządzenia wyposażone w OS Androida kupowały osoby, które wcześniej nie miały z nim do czynienia. Są to raczej „zabawki” dla ludzi o pewnym stopniu wtajemniczenia, którzy będą wiedzieć jak tego użyć. Niemniej jednak możliwości konfiguracyjne telefonu pozostawiają wiele do życzenia.
… jako multimedia (muzyka, filmy, internet, nawigacja)
Przy standardowym oprogramowaniu HTC Magic może posłużyć nam bardziej jako odtwarzacz MP3 dysponujący całkiem przyzwoitą jakością dźwięku wydobywającego się ze słuchawek w komplecie (mocy raczej nie braknie nikomu) oraz jako bardzo przeciętnej jakości podręczny aparat. Ciężko tutaj o odtwarzanie filmów nie mając kodeków. Tak więc jeżeli nie wyposażymy się w zewnętrzny odtwarzacz plus kodeki – nici z oglądania czegoś innego niż filmików w 3gp.
Jeśli chodzi o Internet należy poświęcić tutaj więcej miejsca. HTC Magic wręcz przeznaczony jest do ciągłej pracy z Internetem. Potrafi on synchronizować się co jakiś czas z pocztą e-mail oraz organizerami. W tym telefonie należy pochwalić kilka pomysłów: rozdzielczość, procesor, umiejętność ciągłej synchronizacji podczas połączenia z Internetem. Rozdzielczość pomimo niewielkich rozmiarów ekranu (zestawiając go z choćby matrycą netbooka), pozwala na w miarę komfortowe przeglądanie stron WWW. Nie ma potrzeby robić dużych powiększeń obrazu. Przy odpowiednio skalibrowanym wyświetlaczu z powodzeniem można obsługiwać hiperłącza nawet, gdy linki nie przekraczają około 5mm szerokości. Jakby co z pomocą przychodzi nam trackball. Jedna rzecz, która została wprowadzona w Androidzie 1.5 a poprawiona w wersji następnej 1.6 to blokada transmisji danych. Jak wspomniałem wcześniej HTC Magic bez dostępu do Internetu traci spora część swojej funkcjonalności. Jednak nie każdy może sobie pozwolić na to, by podczas używania tego telefonu trwała wymiana/synchronizacja danych przez GPRS. Mimo wyłączenia tego w opcjach telefon potrafi sam łączyć się do internetu – zauważyłem, że z mniejszą częstotliwością, ale zawsze. Jedyna rzecz, która mnie uratowała jako posiadacza numeru w PLAY było zalogowanie się do sieci PLUS GSM i praca tak jakby w roamingu. Od tego momentu o samoistnej transmisji danych nie było słowa. Jednak aktualizując Androida do wersji 1.6 można być o to spokojnym, wystarczy jedno odznaczenie w opcjach i problem mamy z głowy :) Jeśli chodzi o pracę z nawigacją, odbywała się ona bez problemu - jedyną rzeczą, którą mogłem zarzucić to to, że mapy musiałby być na bieżąco pobierane z Internetu. Odnajdywanie własnej lokalizacji również odbyło się bez problemu. Ciekawostką jest to, że istnieje możliwość zlokalizowania się przy pomocy nadajników WiFi.